Dimmar rósir e. Ólaf Gunnarsson, bók XXX
Hippar og miðaldra graðkarlar 1969-1971 takast á í lööööngu fjölskyldudrama sem heldur vel og er skemmtilegt. Fjallar um fiðrildaeffektinn, þe ef ein kerling er leiðinleg við karlinn sinn á einum tímapunkti vindur það upp á sig á öðrum. Allt er tengt sem sé. Makleg málagjöld.

The Night listener, bíó XX
Robin Williams er hommi sem eltist við blinda kerlingu og ímyndaðan aidsmitaðan fósturson hennar, 14 ára. Það má glápáetta.

The King of Kong, bíó XXXX
Það er stórglæsilegt afrek kvikmyndagerðarmannsins að maður hafi setið límdur yfir tölvuleikjanördum og leitinni að heimsmeistaranum í Donkey Kong. Rosafín mynd!

Trans-siberian, bíó XXX
Ágætis spennumynd á ferskum slóðum með Emily Mortimer og Woody Harrelson.

Fly me to the moon, bíó XXXX
Þrívíddar teiknimynd um flugur sem fara með Appollo 11 til tunglsins. Dáldið sniðugt, en ég dottaði full stíft til að vera dómbær. Dagbjartur segir fullt hús.

Quantum of Solace, bíó XXX
Bond hoppar og skoppar í eltingaleik, drepur slatta og ríður einu sinni. Svo springur allt í loft upp og vondi kallinn drepst. Þú veist hvernig þetta er.

Nýja Ísland, listin að týna sjálfum sér e. Guðmund Magnússon, bók XXX
Þetta er ágæt bók þótt þetta "Nýja Ísland" í titlinum sé reyndar ekki það "Nýja Ísland" sem nú stendur til að reisa úr rústunum heldur "Sturlaða Ísland" sem nú er dautt. Bókin rekur þróun íslensks samfélags frá því jafnaðarsamfélagi sem hér var við líði fyrir örfáum áratugum í það mannætumisskiptingarsamfélag sem féll með brauki og bramli á dögunum. Augljósar táknmyndir þessarar þróunar eru Kristján Eldjárn, hinn siðfágaði down-to-earth alþýðumaður sem allir litu upp til, yfir í Ólaf, sem best er að segja sem minnst um. Mörg kennileiti á þessari ógæfuferð eru nefnd sem gaman er að minnast og Guðmundur er þokkalega ósáttur við þróunina. Hann hefði kannski mátt vera ennþá meira afgerandi á móti þessu og mun harðari og óvægnari – sérstaklega þar sem sú rétta skoðun "vann" og ruglið "tapaði". Ég var að spá í að hafa þetta "rétta" þarna í síðustu setningi innan gæsalappa, en þess þarf ekki.

Hamlet 2, bíó X
Svaf helminginn, en hitt var leiðinlegra en svefninn. Aumingja Steve Coogan snillingur að taka svona lélegu handriti. .

Burn after Reading, bíó XXX
Fín afþreyingarmynd frá bræðrunum Coen. Ekki ein af snilldarverkunum þeirra, en góð.

Reykjavík - Rotterdam, bíó XX
Myndin lifnaði við í Amsterdam en annars fannst mér þetta hálf cheap. Kannski bara af því ég var svo niðurdreginn út af kreppunni? Mörgum finnst þetta betri mynd en mér.

Iron Man, bíó XX
Ágætis rugl.

The Future Is Unwritten, bíó XXXX
Snotur heimildarmynd um Joe Strummer eftir Julian Temple. Gomma af frægum röfla um karlinn og ferilinn er rakinn ýtarlega. Mjög gott stöff!

Sjálfsævisaga Erics Claptons á íslensku í þýðingu Orra Harðarsonar --> bók XXX
Ég reið þessari, það var fínt, svo hinni og hinni, svo drakk ég og dópaði en svo fann ég AA samtökin og nú á ég börn og veiði á Íslandi og svona. Það veður á Eric, sem ég hef aldrei fílað. En hann er hluti af sögunni og það rennur upp úr honum sagan. Framan af þétt og gott en svo fer þetta nú að verða ágætt.

What happens in Vegas --> bíó X
Nú, ná Diaz og Ashton saman í lokin? Aldrei hefði ég trúað því. Enn ein sönnum þess að Hollywood er dauð.

Forgetting Sarah Marshall --> bíó XX
Lala og lýtur lögmálum rómantískra gamanmynda til hins ítrasta. Gerist á Hawaii sem er plús. Ekkert öskrandi fyndin til lengdar en á fína spretti. Ætli það merkilegasta sé ekki að tittlingurinn á aðalmenninu sést, reyndar í hvíldarstöðu. Næsta skref hlýtur að vera að einhver leikarinn fái bullandi stand. Aðal er líka í bol frá Norman's rare guitars á tímabili í myndinni.

The Dark Knight --> bíó XX
Yfirþyrmandi og langdregin. Mér drepleiddist satt að segja síðasta klukkutímann en hitt var nokkuð sannfærandi. Heath er ekkert spes. Bara stæling á "ó ég er svo geðveikur"-Jack Nicholson. Þessi mynd er hrapalega ofmetin.

WALL-E --> Bíó XXXX
Mikið meistaraverk frá Pixar. Ég og Db sátum stjarfir yfir snilldinni. Ádeila og heimsendasýn og tilvitnanir í sci-fi meistara, en samt barnvænt grín. Fer í flokk með bestu mynda Pixar snillingana.

Before the Devil Knows You're Dead --> bíó XX
Bömmer og leiðindi en vel leikið og svona. Feel bad mynd.

Rokkað í Vittula e. Mikael Niemi --> bók XXXX
Uppúrskellandi fyndin og æðisleg æskuminningabók frá smábæ í norðurhéruðum Finnlands/Svíþjóðar. Allt sem skiptir máli á sínum stað: Rokk, kynlíf og fyllirí.

Kung Fu Panda --> bíó XXXX
Allt fer eins og maður veit að það fer en Dagbjarti fannst gaman og vildi gefa henni þúsund stjörnur. Hins vegar eru 4 toppeinkun hér.

Gone Baby Gone --> bíó XXX
Sami höfundur og skrifaði Mystic River og svona svipað í gangi en samt ekki. Ben Affleck leikstýrir og litli bróðir hans leikur aðal. Nokkuð gott bara.

Speed Racer --> bíó X
Db finnst alveg nóg að gefa þessu eina X enda var hann svo sem of lítill fyrir þessa ofurstílizeruðu framtíðarkappaksturs barnamynd frá þeim þarna tvíburunum sem gerðu þarna heimspeki sæfæ þríleikinn sem byrjaði vel en fór svo í tómt rugl, æ ég man ekki hvað það hét, jú Matrix.

Into the Wild --> bíó XXX
(Ferða)saga stráks sem gaf skít í vestræna siðmenningu og reyndi að finna frið og tilgang í auðnum Alaska. Myndin heldur vel í 142 mínútur og er bísna fín. Kannski einum of fyrirsjáanleg (skot af stráknum upp á fjalli, tekið úr þyrlu sem sveimar í kring). Byggt á sannri sögu. Ég fór auðvitað á Wiki og tékkaði á staðreyndum. Sannleikurinn ekki alveg jafn rómantískur (og alvöru maðurinn ekki jafn sætur og leikarinn). Stráksi varð úti enda vanbúinn og kortlaus. Ef hann hefði haft kort hefði hann séð brú yfir straumharða á sem stöðvaði för hans á leið til baka til siðmenningar. Hún var ekki nema einn kílómetra frá staðnum þar sem hann svalt í hel. Landverðir í Alaska segjast líka sjá alltof mikið af svipuðu liði, hvítum strákum sem koma í auðnirnar til að sigrast á sjálfum sér og náttúrunni, en eru vanbúnir eins og fífl. Lærdómur: Fínt að vilja sigrast á sjálfum sér og náttúrunni og gefa skít í vestræna siðmenningu og höft hennar, en það er lágmark að vera með gott kort og kompás nema þú viljir endilega drepast.

Renegade, the lives and tales of Mark E Smith --> bók XXX
Mark röflar út í eitt með nokkuð línulegu samhengi. "Ég er ekki alki, drekk bara mikið, allir eru fávitar nema George Best, þegi þú, það eru bara þrír stólar heima hjá mér, einn fyrir mig, annar fyrir konuna og sá þriðji fyrir gesti. Þegi þú. Ég er ekki alki." Inn í þetta blandast hljómsveitamál og plötuútgáfur. Mark virðist ekki þola fólk sem fílar The Fall og kann best við fólk sem veit ekki einu sinni að hann sé í bandinu. Sem sé, nokkuð öfugsnúið allt saman, enda karlfauskurinn "spes". Skemmtileg lesning út í gegn.

I am legend --> bíó XX
Will Smith er einn í heiminum með brjáluðum veirusmituðum zombíum sem koma út á nóttinni. Þokkalega spennandi framan af.

Ástin er diskó, lífið er pönk --> söngleikur XX
La la. Stuð á köflum en klisjuleg sjálfsstýring þess á milli. Pappapersónur og aulalegur söguþráður, en fín nostalgía. Maður skemmtir sér á sama hátt og í Árbæjarsafni, hei, ég man eftir þessu! Karonsamtökunum, Rauða kross-spilakassanum og asnalegum veðurfréttum. Nokkuð af næs smáatriðum og ég ætla ekki að væla yfir "sögufölsunum", þetta er bara glansmynd á sama hátt og Grease og American graffity eru glansmyndir af öðru tímabili og ekkert að því. Opnunaratriði fínt og lokaatriði (þemulagið gott hjá Þorvaldi), gott "rugl" á tímaplani (internet-tal o.s.frv.), síðasta atriði fyrir hlé sterkasta pönkinnleggið (almennt var meira gaman af diskóliðinu í söngleiknum, kannski af því manni fannst diskóið meira "ekta" í þessu samhengi). En einhvern veginn hefði þetta mátt vera miklu þéttara, ekki alveg svona erkitýpískt og mun fyndnara. Og minna langdregið í restina. Lagið sem Sara (aka Björk týpan með harmóníkuna) söng undir lokin var fullkomlega óþarft og ætti að henda út í heilu lagi til að slípa þetta til.

Juno --> XXX
Gegnheilt fíllgúdd með óvenju viðkunnanlegu fólki. Samt ekki alveg fullt hús.

Getting Stoned with Savages: A Trip Through the Islands of Fiji and Vanuatu e. J. Maarten Troost --> bók XX
Ferðasaga frá Vanuatu og Fiji. Hann er nú enginn sérstakur penni en ég er svag fyrir landsvæðinu.

Underdog --> bíó XXXX
Dagbjarti fannst þetta rosa fín mynd og 4 stjörnur. Ég svaf fyrir hlé en vaknaði þá til þess eins að láta selja mér klaka og djús í smá glasi fyrir 390 kall. Slushie er ripp off!

Tintin et moi --> bíó XXXX
Allt um Tinna og Hergé sem opnar sig upp á gátt. Snilldar heimildarmynd.

No country for old men --> bíó XXXX
Þegar maður er á þessari mynd, og fleiri Coen-bræðra myndum, hugsar maður: Djöfull rennur þetta eðlilega eins og smjör. Afhverju eru ekki allir myndir jafn eðlilegar og smjörrennandi og þetta? Eins og vanalega stjórnar græðgi söguþræðinum. Loftbyssu Chigurh er einhver mesti hrotti sem sést hefur en samt líka ömurlegur gaur. Minnir á vélhjólahrottann í Raising Arizona. Ég sat satt að segja á sætirbrúninni allan tíman fyrir hlé, en svo kom það helvítis kjaftæði, hléið, og maður snéri aftur og datt ekki eins mikið inn í myndina. Hættið nú með þessi helvítis hlé! En djöfulli góð mynd, vá já.

Astrópía --> bíó X
All mikið verri en ég átti von á miðað við aðsókn og hæp. Þunnt og asnalegt. Ágætis leikur þó, en lélegt hljóð eins og í örlí days.

Bee movie --> bíó XXXX
Dagbjartur vill að þessi mynd fái fullt hús stiga en ég hef svo sem séð hann spenntari í bíói. Alveg ágætis teiknimynd frá Jerry Seinfeld, sem mér hefur reyndar alltaf þótt glataður.

Brúðguminn --> bíó XXX
Fín fílgúdd mynd, fyndin og upplífgandi.

Skilaboðaskjóðan --> leikhús 0
Ég dró Dagbjart með á þetta, hafði séð auglýsingu í blaði um aukasýningu. Skemmst er frá því að segja að Db fannst þetta ömurleg sýning. Var allan tímann suðandi um að fara heim. Ég mátti ekki heyra á það minnst enda búinn að eyða 4800 kalli í þetta fyrir okkur tvo. Hann þagnaði aðeins þegar dramatík í kringum nátttröllið var í gangi en var annars guðsfeginn að sleppa. Hvað fær leikritið margar stjörnur?, spurði ég. Enga, sagði hann. Mér fannst þetta mun betra en hann, bara flott stuð og skemmtilegur leikur þó mörg lögin hafi ekki fallið að mínum smekk (verið leiðinleg altso). Ég hefði gefið þessu 2 eða 3 stjörnur en í barnastykkjum er það hinn harði Db sem ræður.

The Sex lives of cannibals e. J. Maarten Troost --> bók XXX
Þessi bók fjallar reyndar minnst um kynlíf mannæta, raunar smá, t.d. það á eyjunni Abemama ku vera fræg fyrir gott munnlegt kynlíf. Þess meira er fjallað um tveggja ára dvöl höfundarins í eyjaklasanum Kiribati og þá helst á rifeyjunni Tarawa, sem er fjölmennust (og eiginlega skaðræðislega fjölmenn með bleyjum og kúk marandi í áður gullfallegu lóninu). Dvölin er hin mesta raun, enda eyjarnar vanþróaðar og liðið þarna ofurchillað. Pöddur, hiti og sjúkdómar. Annað slagið birtir þó til þegar glittir í það sem við hérna megin á hnettinum álítum paradísarímyndina. Ágætis bók og nú þarf ég að ná í hina sem hann hefur skrifað um dvöl á öðrum eyjum.

Hér eru menningarafurðirnar 2007