Á annan veg, bíó XXX
Fyrsta mynd Hafsteins Gunnars Sigurðssonar í "fullri" lengd sínir að hér er góður talent á ferð. Virkilega fín mynd, vesfirska landslagið aldrei fallegra í ljótleika sínum og leikararnir gera mjög góða hluti. Eitís-vinnslan einföld en árangursrík, fín músík og skemmtilegt sjitt. Hefði mátt vera feitari söguþráðslega séð og snarpari í klippingum til að vera ennþá betri. En samt: Alveg ljómandi fín!

The greatest story ever sold, bíó XX
Hann þarna Spurlock með eitthvað svona semisniðugt dót.

Post Everything: Outsider Rock and Roll, e. Luke Haines, bók XXX
Þetta er önnur bók Lukes um árin í "bransanum" og nú rekur hann árin með Black Box Recorder (og smá með The Auteurs og bara hvað hann hefur verið að spá.) Hann er kannski full mikið að reyna að vera ó-ég-er-alltaf-fullur-og-flippaður fyndinn og skrifar stundum einhvern absúrdisma inn í söguna (talandi kött og eitthvað), sem mér finnst ekkert svo skemmtilegt. Fín bók samt sem rann áfram.

Limitless, bíó XXX
Hér er sniðug pæling til grundvallar, "dóp" í pilluformi (NZT-48) sem gerir notandann rosalega gáfaðan ("með fjögurra stafa greindarvísitölu") og súper öruggan með sig. Aðalið er uppurðarlítill rithöfunalúser sem verður hámarks verðbréfaspaði á pillunni og súper eintak af "fallega fólkinu". Frekar lummulegt að halda því fram samt að hámarksmarkmið með lífinu sé að vera farsælasti verðbréfaspaði í heimi. Pælingin er samt góð því auðvitað ætti "dóp" að virka þannig að maður verði ógeðslega gáfaður og klár, öfugt við raunveruleikann sem er sá að á dópi er fólk annað hvort stjórnlausir kjánar eða hættulegir mikilmennskubrjálæðingar. Pillan í myndinni hefur samt sömu aukaverkanir og annað dóp: Á "niðurtúrnum" verður allt ömurlegt og því lendir aðalið í nokkru veseni við að redda sér fleiri pillum, enda er þetta eftirsótt stöff. Ágætis mynd.

How do you know, bíó 0
Hinn viðkunnalegu Reese Whiterspoon og Paul Rudd, skakknefti sjálfsmorðsreynarinn Owen Wilson og Jack Nicholson, sem mér finnst líkjast Bjögga Halldórs í ákveðnum birtuskilyrðum, leika í ömurlegustu "rómantísku gamanmynd" sem ég hef séð. Venjulega lætur maður sig hafa það að glápa á svona myndir, þær geta verið fyndnar á köflum, en náttúrlega fyrirsjáanlegri en andskotinn, en í þessari vottar ekki fyrir fyndni og allir í henni eru ömurlega óspennandi drasl. Fjögur byrjuðu að horfa á þetta, tvö sofnuðu á miðri leið, en þessi tvö eftirvakandi hraðspóluðu til að losna undan þessu drasli. Sá fimmti hafði vit á því að fara strax að sofa.

The next three days, bíó XX
Lala frelsa konuna sína úr fangelsi og flýja til heitu landanna mynd með Russell Crowe.

Cars 2, bíó XX
Miklu slappari en fyrri myndin. Auka X fyrir að vera sýnd í Ísafjarðarbíói.

Hellfire: The Jerry Lee Lewis Story by Nick Tosches, bók XXX
Djúsí bók um skrautlegt rokklíf snarbrjálaðs trúarnöttara og fíkils. Ef þú sást myndina með Dennis Quaid er þetta allt dálítið kunnuglegt samt.

Barney's version, bíó XX
Svo sem ágæt en einhvern veginn tilefnislaus og lágfreyðandi ævisaga uppdiktaðrar persónu sem helst vann það sér til frægðar að láta kylfu ráða kasti þegar hann elti dömu úr brúðkaupinu sínu og eignaðist hana að lokum. Manni leiddist ekkert en var ósnortinn.

Meistarar og lærisveinar, e. Þórberg Þórðarson, Arndalur Vídalín bjó til prentunar, bók XXX
Þórbergur lætur gamminn geysa á frekar blátt áfram hátt. Skemmtilegt og fleiri brot í púsluspiluð.

Transformers 3, bíó X
Þreytandi ofbeldisrúnk í boði ameríska hersins og bílaframleiðanda, eða Hasbro dótaverksmiðjunnar. Sá hana í Ísafjarðarbíói sem er þessi eina stjarna.

Bridesmaids, bíó XXXX
Toppklassa grínmynd sem rúllar upp rusli eins og Hangover og öllum þessum fyrirsjáanlegu gilli gilli hlæ hlæ myndum. Jamm, myndin er fersk. Einlæg, nokkuð gáfuleg og helvíti fyndin. Það er m.a.s. atriði þarna sem minna á vintage John Waters. Fullt af leikurum að gera góða hluti, þá sérstaklega aðalleikkonan Kristen Wiig, sem skrifaði líka handritið. Vonandi gerir hún meira gott í framtíðinni. Leikstjórinn Paul Feig hefur aðallega unnið í sjónvarpi, t.d. leikstýrt amerískum The Office þáttum (sem eru oft mjög góðir).

Lömuðu kennslukonurnar (e. Guðberg Bergsson), bók XXX
Kaflalaus bók og mikið masað, helst um ríðingar á Ítalíu. Fyrst ég kláraði bókina fær hún 3 stjörnur, enda klára ég ekki bækur fyrir minna. Ég hafði það upp úr lestrinum að mig dreymdi að ég væri að vinna sem nuddari á vafasamri heilsulind (í hvítum slopp). Þangað kom Guðbergur og ég gaf honum vafasamt nudd. Ég vaknaði því miður áður en hitna fór í kolunum.

Konur (e. Steinar Braga), bók XXX
Byrjar svona nokkuð skynsamlega eins og bland af Eyes Wide Shut og þarna Húllembekk eða hvað hann heitir – fyrring nútímans bla bla. Hryllingsfirring. Nokkuð fínt. Svo fór þetta allt á myrkt og dulmagnað (og ljóðrænt?) flug og ef maður segir "ég skil þetta nú bara ekki" er maður fífl og því segir það enginn. Jæja, það var annað hvort það eða taka Hollywood á málið og láta Evu breytast í einhverja hryllingsmyndahetju a la Saw. Mér leiddist þó allsekki yfir þessari bók og ætla að taka annan Steinar Braga með í næsta bústað.

Svar við bréfi Helgu, bók XXXX
Rosa fín bók, eins konar nostal-SÍS-erótísk saga um graðan bóndadurg sem fellur þó allur ketill í eld þegar á hólminn er komið. Fyndin og sorgleg og allur pakkinn.

Just go with it, bíó XX
Algjörlega eftir bókinni klisju rómantísk gamanmynd með Adam Sandler og Jennifer Aniston. Það má alveg glápa á þetta eins og andlaus kleina í sófa.

Unknown, bíó XXX
Liam Neeson kemst í hann krappann í Berlín. Fínasta Hitchcock-ísk spenna framan af og er dálítið eins og Frantic, nema ekki með Harrison Ford í París heldur Liam í Berlín.

Wrecking Crew, bíó XXXX
Hörku mynd um um stúdíó sessjón gengið sem spilaði inn á eiginlega allar vinsælustu plöturnar í LA á gullaldar-árunum. Sonur gítarleikarans Tommy Tedesco gerir myndina, sem er verulega fín. Viðtöl við allt gamla gengið og fínirí.

Who is Harry Nilsson (And Why Is Everybody Talkin' About Him?), bíó XXX
Fín heimildarmynd um þennan hæfileikaríka en sukkaða náunga, sem virðist hafa verið stilltur á sjálfseyðingu.

Boy, bíó XXX
Nýsjálensk mynd sem gerist 1984 og fjallar um ungan strák af maoría ættum og fjölskyldu hans, m.a. ruglaðan pabba sem snýr aftur og ruglar í syninum. Ágætis mynd, sem ku vera sú mest sótta heimalagaða í Nýja Sjálandi.

Kurteist fólk, bíó XX
Ég átta mig ekki alveg á titli myndarinnar Kurteist fólk því það er ekkert kurteist fólk í henni. Bara spillt skítapakk, fyllibytturæflar og einn aumingjalegur verkfræðingur (Stefán Karl) sem tuskast um á Búðardal. Þetta er þyngslaleg mynd. Til að manni finnist reglulega gaman að horfa á aumingja og skítapakk þarf helst að vera einn sem maður heldur með – sorrí, maður bara heldur ekki með neinum, í mesta lagi verkfræðingnum, en samt ekki, því hann er eitthvað svo mikill lúði – eða þá að myndin sé alveg ógeðslega fyndin. Það er hún nú ekki. Ég hef ekki lesið Laxdælu svo kannski var ég að missa af einhverju. Aldrei þessu vant var hljóð slæmt á köflum eins og í Dalalífi eða eitthvað svo maður þurfti verulega að leggja sig fram að heyra (en ég er svo sem heyrnarlaus). Myndin á þó nokkra fína spretti, Ragnhildur Steinunn er eiginlega best og maður rmyndi jafnvel halda með henni ef hún væri í aðalhlutverki. Draumasena í sveit til forna er mjög flott og maður hélt að myndin væri að fara að lifna við þar, sem hún gerði að hluta. Svo undarlega sem það hljómar þá lifnar myndin fyrst almennilega við þegar kreditlistinn byrjar í rúlla í lokin, en það er nú auðvitað dálítið seint í rassinn gripið!

Exit Through The Gift Shop, bíó XXXX
Frábær heimildarmynd um Banksy, eða þetta er samt eiginlega meira heimildarmynd um þessa veggjalistaverkahreyfingu alla og hvernig hún varð million dollar bisness. Mr. Brainwash - gaurinn í forgrunni - er algjört nó talent en tekst með ofurhæpi andskotans að komast í "fremstu röð". Fyndnast fannst mér að Madonna skyldi fá hann til að gera umslag fyrir sig. Það segir einhvern veginn svo margt.

Hall Pass, bíó XX
Eftir Farrelly bræður, sem mér þóttu mjög sniðugur í Something About Mary, en fer nú bráðum að gefast upp á. Það voru nokkrir kúkabrandarar sem mátti hlæja að, en það að blanda saman fávitamynd og einhverri midlæf kræsis gráa fiðrings vangaveltum var ekki alveg að gera sig.

Rango, bíó XXX
Flott og ágætlega skemmtileg (sofnaði samt smá).

Okkar eigin Osló, bíó XXXX
Maður sat brosandi yfir myndinni allan tímann og hló oft upphátt. Þetta myndi teljast "rómantísk gamanmynd", en bara í sumarbústað á Þingvöllum og með Þorstein Guðmundsson í aðalhlutverki. Hann stendur sig mjög vel eins og Brynhildur, Hilmir, María Heba, Lilja Guðrún og Laddi... já, og allir hinir. Svo er hún líka eins töff og mögulegt er að vera töff í eldgömlum sumarbústað. Myndin er líka um íslenskt brennivínsgutl og almennt rugl á fólki og tekst að vera mjög íslensk í alla staði. Ég myndi segja að þetta væri íslenskasta og best heppnaða gamanmyndin síðan Íslenski draumurinn var í bíó. Frábær mynd!

127 Hours, bíó XXX
Strákur festist í holu og sargar af sér höndina. Góð mynd en í flokknum "strákar lenda í vanda í útvist" fannst mér nú Touching the Void betri og áhrifameiri.

Gott á pakkið, bók (e. Níels Rúnar Gíslason) XXX
Ævisaga Dags Sigurðarsonar, eftir einhvern Níels Rúnar Gíslason, bók sem kom út 2008. Ágæt bók. Kannaðist lítillega við Dag, maður sat kannski með honum á skjálftavaktinni á Mokka undir það síðasta og svo kom ég nokkrum sinnum í Fagrahvamm þar sem hann bjó með Einari Melax sirka 1985. Myndirnar og ljóðin hans eru mjög fín og ágætt að lesa þessa sögu til að fá bakgrunnsupplýsingar um manninn sjálfan, æviferil og basl. Dagur var mikill meistari og næs gaur, en náttúrlega helvítis fyllibytta.

Nýdönsk í nánd, tónleikur, XXX
Meðlimum Nýdönsk hafði lengi langað til að brjóta upp hefðbundið starf hljómsveitarinnar. Þeir láta um þessar mundir verða að því með góðra manna hjálp í Litla salnum í Borgarleikhúsinu. Í nánd er tvískipt uppákoma, fyrir hlé býður hljómsveitin upp á allskonar skemmtilegt rugl í búningum. Eftir hlé eru Nýdönsk tónleikar sem brotnir eru upp með löngum og skemmtilegum bransasögum.
Eins og sést á ferli Stuðmanna gengur það ekki alltaf upp þegar hljómsveitir vilja vera fyndnar. Í byrjun sýningar Nýdönsk var ég satt að segja dauðhræddur um að þetta væri algjörlega misheppnað sjó. Að bandið væri að rústa orðspori sínu. Sú tilfinning gekk fljótt yfir því Nýdönsk komst á hvínandi flug í hverju frábæru atriðinu á eftir öðru. Þeir skemmtu í gervi dansandi strákabands, tóku organdi fyndinn vinkil á Idol-ruglið og Björn Jörundur tróð upp í gervi dauðadrukkins bingóstjórnanda. Björn ætti að leika miklu oftar en hann gerir því hann er alveg með þetta. Húmorinn í sýningunni er græskulaus og einföld leikhús-trikk notuð til að magna áhrif. Þetta er mjög skemmtileg sýning, sum atriði þó aðeins of löng.
Tónleikahlutinn eftir hlé var frábær. Bandið á fullt af toppklassa popplögum í fórum sínum og tók þau flest auk „albúm-trakka“. Áratuga löng samvinna skilaði vitanlega smurðri keyrslu í fínu sándi og góðum fílingi. Allar hljómsveitir eiga sögur af ferlinum og gestir voru mataðir af vel krydduðum bransasögum Nýdönsk. Það var mjög fyndið og hressandi.
Nýdönsk í nánd er algjörlega málið fyrir unnendur Nýdönsk, og þá sem hafa almennt gaman af snjallri popptónlist og að því að hlæja. Mjög vel heppnuð nánd. (Birtist í Fréttatímanum 18/02/11)

When we were Romans, bók (e. Matthew Kneale) XX
Ég er mikill aðdándi enska rithöfundarins Matthews Kneales, bækurnar English Passengers og Sweet Thames eru amk mikil snilld, en þessi er nú satt að segja hálf leiðinleg. Ég las hana á mjög löngum tíma og var alltaf að spá í að gefast upp. Fjallar um móðir sem fer með börn sín til Rómar. Fyrst virðist sem hún sé á flótta undan eiginmanninum, en svo kemur annað í ljós. Sagan er sögð út frá sjónarhóli sonarins og öll á barnamáli og með barnastafsetningu. Jæja, allavega... vonandi fer hann að gera almennilegar bækur aftur.

Tangled, bíó XXXX
Stórkostlegt meistaraverk frá Disney. Ég grét, ég hló. Og krökkunum fannst gaman líka.

The Town, bíó XX
Einu sinni var ég ægilega á móti Ben Affleck en nú er ég alveg búinn að taka hann "í sátt". Hann leikur í þessu og leikstýrir. Eitthvað svona Boston bankaræningja ble og alveg ágætt en ekkert spes.

Poison Heart, surviving the Ramones, bók (e. Dee Dee Ramone og  XXX
Fín ævisaga Dee Dee Ramone, sem á meira í Ramones en maður gerði sér grein fyrir. Hann virðist alltaf hafa verið í hálfgerðu einelti í þessu bandi og vælir dáldið mikið. Hann virðist dáldið grey og ekkert rosalega klár, en það má samt vel hafa gaman að þessu.

Rokland, bíó XXX
Rokland er fín mynd. Vel leikin (Elma Lísa og fávitinn bróðir hans Bödda standa sig frábærlega. Maður keypti þau alveg 100% á meðan maður var ekki alveg 100% með Bödda á hreinu. Fannst eins og það vantaði lokaskrúfuna í að persónan væri trúanleg). Myndin er mjög flott og hæfilega chic, sagan kannski með smá skallablettum, en náði samt vel þessum smáplássadrunga og var bara fín skemmtun og allt það. Ég man að bókin var góð, þó ég muni svo sem ekki annað úr henni en að mér fannst endirinn full mikið Hollywood. Það er aðeins búið að hræra í endinum í myndinni, sem er til bóta.

Micmacs, bíó XXX
Mynd úr ranni þeirra sömu og gerðu Delicatessen og Amelie. Það sást. Leikur í stíl við Glanna glæp og allt voða skrítið og ruglað. Alveg ágætis fílingur. Svo kom svaka ádeila á vopnaframleiðendur. Ágætlega gaman að þessu en ég hló samt aldrei upphátt en einu sinni gaf ég frá mér hljóð sem minnti á hlátur. Var alltaf að spá í hvort liðuga konan væri í raun liðuga leikkonan eða stöntliðug eða tæknibrelluð.

The Kids are all right, bíó XXX
Ágæt Volvo-mynd um lesbíupar og gamlan sæðisgjafa.

Animal Kingdom, bíó XX
Áströlsk glæpamannamynd. Frekar slyttisleg, en ok.

Lemmy, bíó XXX
Lemmy í nærmynd, vartan og allt. Rokkarar eru algjör fífl.

Klovn the movie, bíó XXXX
Þrefaldur skammtur af þáttum. Klovn þættirnir eru einhver mesta grínsnilld sem um getur en einhvern veginn er þessi mynd ekki jafn æðisleg. Samt. Jú jú. Snilld líka! Mér fannst reyndar vanta þemulagið.

Our band could be your life (e. Michael Azerrad), bók XXXX
Fjallar um ameríska öndergrándið upp úr pönki og að meiki Nirvana. Góðar og skemmtilegar greinar um bönd sem maður var hlustandi á á þessum tíma, t.d. Butthole Surfers, Big Black, Beat Happening og Sonic Youth. Fúndamental bók, en mætti svo sem vera fleiri myndir og diskógrafíur til að seðja nördinn í manni.

Gauragangur, bíó XX
Vantar dáldið fúttið í þessa og stuðið. Sá sem leikur Orm er líka full sætur og bófalegur, svona Christopher Bale týpa, maður trúir ekkert svaka að hann sé þessi listaspíra sem hann á að vera. Annars vel leikið og gert og svona, ekkert út á það að setja.
 

Hér eru menningarafurðirnar 2010