Halló Tortóla, hér kem ég!

Ég er að spá í að skella mér í sólina á Tortóla um páskana. Ég hef heyrt svo margt fallegt um þessa hitabeltisparadís. Eyjan er 55.7 ferkílómetrar að stærð, rúmlega fjórum sinnum stærri en Heimaey. Þarna búa um 24 þúsund manns, aðalbærinn heitir Road Town með um tíu þúsund hræðum.

Tortóla er stærsta eyja Bresku Jómfrúreyjanna. Samtals er búið á fimmtán þeirra svo kannski maður skryppi í siglingu til næstu eyja. Samt ekki til Necker eyju sem Richard Branson á. Hann yrði örugglega brjálaður ef maður mætti bara óboðinn. Samt gæti maður kannski röflað sig út úr því. Logið að maður væri aðdáandi Tubular Bells og svona.

Eins og gefur að skilja er þetta nokkuð ferðalag. Þrjú flug. Fyrst til New York, þaðan til Púertó Ríkó, sem er næsta verulega stóra eyja, og svo loks til Beef eyju þar sem flugvöllurinn er. Beef eyja er tengd við Tortólu með Queen Elízabet II brúnni. Flugið frá Íslandi tekur hálfan sólarhring og maður væri mættur ferskur í sólina á skírdagsmorgun. Kostar ekki nema rúmlega hundraðþúsund kall báðar leiðir.

Það er auðvitað gullfallegt þarna. Allt vaðandi í ljósbrúnum sandströndum, sól og pálmatrjám. Allt fljótandi í áfengi. Bjór, sætum kokteilum en þó aðallega rommi. Maður myndi ekki skorast undan í þeim efnum. Byrjaði kannski á Le Cabanon barnum, eða „The Cab“ eins og innfæddir kalla pleisið, þaðan á Bomba Shack og endaði auðvitað í Leðurblökuhellinum, The Bat Cave, sem eins og allir vita er heitasti næturklúbburinn í Tortólu.

Það er fullt hægt að dedúa á Tortólu. Maður tæki þynnkuna úr sér með heimsókn í Callwood rommverksmiðjuna. Hæsta fjallið á öllum Jómfrúareyjum er þarna, heitir Sage og er 530 metra hátt. Margar gönguleiðir upp á topp. Dolphin Discovery fyrirtækið er með eitt af sjö útibúum sínum þarna. Það starfrækir aðstöðu til að gera fólki kleyft að synda með höfrungum. Margir vilja meina að það sé alveg meiriháttar. Ég léti auðvitað reyna á það.

Svo kíkti maður á skrifstofuna hjá Opal Global. Það er alltaf gaman að hitta landa sína í útlöndum, sérstaklega duglega menn sem hafa notað íslenskt skattfé til að styrkja innviði glæsilegra partíeyja. Svo bara aftur á „The Cab“ í meira stuð. Skál!