Aldrei datt mér í hug að ég ætti eftir
að segja þetta, en ég sakna Kanans á Miðnesheiði.
Hann yfirgaf okkur með lágværu blístri, fánar
voru dregnir niður og svo var þetta, sem hafði skipt þjóðinni
í tvennt áratugum saman, bara búið.
Aldrei hefur okkur verið sýnt jafn augljóslega fram
á að það sem skiptir öllu máli í
dag, skiptir engu máli á morgun. Allt er hjómið
eitt, ekkert skiptir máli á endanum - í hinu stóra
samhengi.
Ég gerði mér grein fyrir söknuði mínum
þegar ég keyrði eftir Grensásveginum. Ég
fann að ég saknaði Sölu varnarliðseigna. Þar
var lítið að hafa nema misónýtt drasl frá
Kananum sem smjörgreiddir íslenskir karlar seldu með alltof
miklum þjósti eins og þeir væru að gera manni
stórgreiða með því að leyfa manni að
kaupa pakka af útrunnu tyggjói. En ég sakna búðarinnar
samt og þess lúxus að finna stolt mitt niðurlægt
í þjóðernislegu tilliti. Það er miklu
erfiðara að berja sér á brjóst þegar
andstæðingurinn hefur gefist upp.
Í gráblautri íslenskri tilverunni var dulmagn
Kanans mikið. Búandi svona einangrað úti á
miðju ballarhafi voru það forréttindi að geta
þefað af öðrum heimi, sérlega heppilegt að
á pínulitlum bletti á okkar pínulitla bletti
væri annar veruleiki vel varinn innan girðingar. Manni fannst
spennandi að horfa í gegnum girðinguna og í þau
fáu skipti sem maður slapp inn var það ævintýri
líkast. Ævintýri þrungið af skömm og
særðu ættjarðarstolti en ævintýri engu
að síður.
Einu sinni átti ég ameríska kærustu og við
fórum á völlinn. Öruggisgæslan var nú
ekki meira en svo að það var nóg að hún
talaði með suðarríkjahreimi við broddaklippta unglinginn
í hliðinu til að við kæmumst inn. Ég hefði
getað verið stórhættulegur hryðjuverkamaður
og skottið fullt af sprengjum. Við rúntuðum um svæðið
og fórum í búðina. Hvílíkt góss
og á hvílíkum prís!
Nýlega fór ég að heimsækja vini míni
sem hafa komið sér fyrir í gamalli Kanablokk. Það
var hálf óraunveruleg upplifun í ljósi sögunnar.
Svona bjó þá verndarinn. Við fórum í
búðina sem ég hafði farið í forðum.
Henni hefur nú verið breytt í alíslenska verslun
með alíslensku vöruúrvali og þess sem verst
er, alíslensku verði. Þá fattaði ég
hvers ég sakna mest við Kanann. Farmsins.