Stærri helmingur heimsbyggðarinnar dregst sífellt aftur úr, vannærður með rifbeinin út í loftið, en minni helmingurinn, og þar á meðal við, verður að sama skapi feitari. Helsta afþreying okkar er að röfla um aðferðir til megrunar, þótt löngu sé vitað að það eina sem dugar er tvennt: Að éta minna og hreyfa sig meira. Það kemur þó ekki í veg fyrir að fjörutíu nýjar gagnslausar megrunaraðferðir komi á markað vikulega, magaminnkunarmaskínur hafa ekki undan og það rýkur úr fitusugunni.

ÞAð sjá allir hvernig holdafarið hefur breyst. Í 40 ára upprifjunarprógrammi RÚV á dögunum var sláandi hvað allir voru slank og fitt í gamla daga. Enda eru fitubollur fortíðar ekkert feitar á nútíma mælikvarða. Þetta sést ef ljósmyndir eru skoðaðar. Elvis ræfillinn átti að hafa verið afmyndaður vegna fitu ? spriklandi sveittur eins og soðin hangiketsrúlla í hvíta gallanum ? en myndi teljast meðalmaður í dag. Þegar Meatloaf kom á markaðinn hafði annað eins fituhlass aldrei áður sést. Maðurinn var hreinlega ótrúlega feitur og krakkar hvísluðu um það í frímínútum að hann væri svo feitur að hann þyrfti að fara í súrefnistjald baksviðs á milli laga á tónleikum. Á tæplega 30 árum hefur hin ótrúlega fita Meatloafs breyst í að teljast vel ásættanleg ? "þú mættir skreppa í ræktina," myndi fólk segja í dag, ekki "Guð minn almáttugur! Hvað ertu eiginlega!?" eins og það öskraði upp yfir sig árið 1979.

Það er ekkert skrítið að við fitnum. Matarskammtarnir stækka og stækka, t.d. súkkulaðistangir, bæði innlendar og innfluttar. Manni dugðu alveg "venjulegar" stærðir, en í dag eru það smábitar við hliðina á nýju risastóru stöngunum. Gosskammtarnir stækka að sama skapi, barnastærðin í dag er miklu stærri en venjuleg stærð fortíðar, svo ekki sé talað um skyndibitastaðina sem eru alræmdir á þessu sviði. Og það sem verst er: Alltaf er miklu hagkvæmara, og oft beinlínis ódýrara, að kaupa meira og stærra en minna og heilsusamlegra. Að auki er sælgæti alstaðar stillt upp við kassana svo hinn vinnupíndi þræll komist nú örugglega ekki hjá því að grípa með sér smá fitunarfæði á leiðinni út.

Hvað er í gangi eiginlega? Hver hefur hagsmuni af því að fita okkur endalaust? Ég spyr af því þetta eru augljóslega samantekin ráð. Eru frímúrarar á bakvið þetta eða Sameinuðu þjóðirnar? Er hugsunin sú að betra sér að láta okkur þrælana hlýða ef við getum ekki hreyft okkur fyrir spiki? Eða erum við kannski bara Hans og Gréta á leiðinni í sláturhús mannæta utan úr geimnum?