TÞM

Einu sinni fór ég á fund með aðstoðarmanni Iðnaðarráðherra. Ég var í hljómsveit og meiningin var að sníkja pening svo við gætum haldið áfram að meikaða. Það er auðvitað rándýrt að meikaða og sumum finnst ótækt að sá sem er að meikaða þurfi að bera af því allan kostnað. Þetta var löngu fyrir Loftbrýr og allskonar styrki sem nú er víst hægt að sækja um.

Ég man ekkert eftir þessum fundi annað en að ég sagði ekki eitt aukatekið orð allan tímann. Kannski innst inni hafi blundað í mér frjálshyggjufól sem fannst glatað að sníkja meikpening af ríkinu. Aðstoðarmaðurinn Árni Magnússon hefur örugglega haldið að það vantaði eitthvað í mig þar sem ég sat þarna og glápti aulalega út í loftið. Útgefandinn hafði orðið að mestu en ég get ómögulega munað hvort við fengum einhvern aur út úr þessum fundi eða ekki.

Nýlega tókst mér svo að borga síðusta greiðsluseðilinn frá þeim tíma er ég var að meikaða. Ég hefði kannski verið búinn að borga lánið fyrr ef ég hefði í raun meikaða.

Það eru margir um meik-hituna og brotabrot sem í raun meikarða. Þótt það líti stundum út miðað við blaðaumfjöllunina að rosameik sé brostið á eða rétt handan við hornið, þá eru bara örfáir sem komast alla leið. Miðað við höfðatölu erum við samt svakaleg á þessu sviði. Að meikaða með frumlegri popphugsun er þjóðarsport á skala með skák og handbolta.

Meikmöguleikinn rekur flesta áfram og allt byrjar í grasrótinni. Ég stundaði engar íþróttir aðrar en að hanga öllum stundum með vinum mínum og spila tónlist. Öll æskuárin voru gegnsýrð af þessu sem betur fer. Hver veit hvaða rugli maður hefði getað lent í annars. Við gerðum okkur hvaða drullugeymslu að góðu, leka bílskúra, óeinangraðar kompur á hjara veraldar þar sem viðvaningslegt þungarokkið í næsta herbergi yfirgnæfði okkar endalaust. Við höfðum ekki ímyndunarafl til að sjá fyrir önnur eins flottheit og Tónlistarþróunarmiðstöðina á Hólmaslóð.

Það hafa ekki allir áhuga á íþróttum og forvarnargildið í rokkinu er síst minna. Meikdraumurinn í rokkinu er síst veikara afl en draumurinn um medalíur og verðlaunapalla, félagsskapurinn síst verri. Á meðan steinsteypt íþróttamannvirki standa um allan bæ og í hverju plássi er skammarlega skammsýnt að ekki skuli vera hægt að hlúa almennilega að einni Tónlistarþróunarmiðstöð og að þar sé allt á leiðinni í strand.

Grasrótin á betra skilið. Það koma engin engin blóm, hvað þá heimsfræg verðlaunablóm, ef það er hætt að vökva.