Mér fannst fall Berlínarmúrsins ekkert svo merkilegt. Að minnsta kosti man ég ekkert hvað ég var að gera þegar fréttin barst. Ég man hins vegar ljóslifandi eftir 11. september 2001. Maður var alveg í smá sjokki, fyrst og fremst vegna þess að ég og Lufsan áttum pantaða New York-ferð í desember. Við höfðum skoðað myndir af mollinu sem var í kjallara World Trade Center. Hún vildi hætta við ferðina en ég náði að lempa hana til að fara. Maður tók fyrst og fremst eftir því hvað ameríski fáninn var úti um allt. Blakti alls staðar á húsum og á bílum.

maður hélt að allt myndi breytast. Að lífið yrði aldrei aftur eins. Svo gerðist ekki neitt nema helst að það varð ævintýralega mikið vesen að komast í gegnum flugvelli. Á flugvellinum í Las Vegas árið 2002 komu tvær löggur og tóku mig afsíðis eftir ábendingu vænisjúks flugvallargests. Ég gæti náttúrulega alveg eins verið brjálaður hryðjuverkamaður með þennan hökutopp. Löggurnar voru kurteisin uppmáluð og ég auðvitað með allt tandurhreint í mínu pokahorni. Þetta var upplifun mín af stríðinu gegn hryðjuverkum.

Sömu "nú breytist allt"-tilfinninguna fékk maður þarna fyrir ári þegar þjóðin vaknaði upp við vondan draum. Ég var með í maganum í viku á meðan Geir Haarde kom daglega flóttalegur til augnanna með nýjustu tíðindi af heimsenda. Ég fékk martraðir um AGS og missti nokkur kíló af áhyggjum. Í sturtunni í Laugum heyrði ég menn helst binda vonir við að annars staðar færi allt til andskotans líka svo við litum ekki út eins og algjörir aumingjar. Ég sá fram á að líf mitt færðist aftur til ársins 1980. Ég vonaði bara að internetinu yrði ekki lokað vegna skulda. Öfugt við í New York blakti hvergi íslenski fáninn hjá okkur. Við klikkuðum á því.

Ég hefði auðvitað getað sagt mér það strax að slappa af. Ári síðar er maður í svipuðum sporum, stritandi til að borga reikningana, úti er haustsuddi og það styttist í jólin. Í þessu eins og öðru ræður maður því sjálfur hvort glasið er hálftómt eða hálffullt. Það er helst að maður sakni sígaunanna sem voru alltaf að spila á harmóníkur fyrir framan matvörubúðir í mesta góðærinu. Þeir sjást ekki lengur.